Niet ok in OK

Dat het leven van een fietser niet over rozen gaat was ons al duidelijk maar tot nu toe ging het best lekker. Tot die ene dag dat we op een mooie camping bij een prachtig meer een soort van chilli con carne hadden gemaakt. Het smaakte heerlijk en voldoen gingen we slapen. Tot ik later in de avond kramp in mijn maag kreeg die maar niet echt overging met als gevolg dat ik nachts tot twee keer moest overgeven. Peter was het ongemak gespaard gebleven maar toch voelde hij zich ook niet helemaal lekker. Terug denkend hadden we de dag ervoor rijst met kip gemaakt wat erg lekker was maar de snijplank niet goed afgewassen en alleen wat afgespoeld met koud water omdat er niets anders was. De dag daarop de zelfde snijplank zo gebruikt en waarschijnlijk zo een voedsel vergiftiging opgelopen. Omdat we toch de dagen daarvoor zware fietsdagen hadden gehad en ik erg slap was hebben we voor twee dagen een hotel genomen. Na deze twee dagen was ik een heel stuk beter maar nog steeds wel zakjes en Peter voelde zich ook niet erg lekker. Uiteindelijk hebben we beiden er toch wel een week er last van gehad.

Oklahoma afgekort OK doet zijn naam wel eer aan. Onze wegen gaan over gravel en zijn oneindig lang waardoor we vaak wel 30 km rechtdoor op dezelfde weg zitten. We komen langs velden met granen, windmolens en veel kleine jaknikkers die de olie uit de grond halen. Maar ook weinig stadjes om eten in te slaan. We hebben hier echt het gevoel van oneindige ruimte, overal waar we kijken is het vlak en zien we alleen maar velden.

Oklahoma heeft een afwijkende vorm van de andere staten welke meestal mooie rechthoeken zijn die strak zijn getekend. Maar Oklahoma heeft in het noorden een wat ze hier noemen een pannesteeltje (panhandle). Welke ooit is ontstaan door dat er geruzie was over de landsgrenzen waardoor het een tijd no-mans land was en het criminelen aan trok maar uiteindelijk is het dus bij Oklahoma getrokken. Momenteel fietsen wij door dit no-mans land door de panhandle met voornamelijk tegenwind.

Toen wij zondag ergens water vroegen bij een boerderij zei de boer dat een stukje verder op je mooi kan kamperen op zijn land en dat er een waterkraan was voor het vee. Het was een prachtig plekje was zandduinen paar oude bomen die al dood waren en een typisch windmolen. Rond een uur of zes kwam er plots een auto voorbij waar de zoon van de boer uitstapte en ons twee zakjes gaf met in elk een warme hotdog, zakje chips en wat koekjes hoe mooi kan het leven zijn.  Avonds hebben we een mooi vuurtje gemaakt en al snel hoorden we de cotoyes weer huilen. Ochtends was er een super mooie zonsopgang die de hele lucht rood kleurde. Ja nu weten we het zeker Oklahoma is best OK.