Drie zware dagen

Daar vertrokken wij uit Boise city een kleine boerenstad waar wij inkopen hadden gedaan omdat wij de komende dagen geen stadje zouden tegenkomen. Wij hadden de geruchten nog gehoord dat er wel een paar cm sneeuw zou kunnen gaan vallen. Toen wij opstonden was er geen sneeuw maar wel regen en erg koud. We waren snel de stad uit en inmiddels weer op een mooi gravel/zand weggetje maar opeens zakte we beiden diep weg in het zand dat door de regen veranderd was in een soort rode softijs modder. Met wat glibberen en veel kracht zetten op de pedalen konden we toch nog verder. Maar toen ik omkeek was Peter heel ver achter mij in de verte bezig met zijn fiets. Omdat Peter zijn fiets weinig ruimte heeft tussen de band en het frame had alle modder zich daar verzameld met gevolg dat de wielen blokkeerde. Ik had inmiddels mij fiets tegen een hek gezet en naar Peter gelopen om hem te helpen. Met veel duwen en trekken waren we 1 km verder…. Zo konden we niet verder en het regende ook nog steeds waardoor het niet beter zou worden. Gelukkig konden we onze route op een verharde weg parallel volgen wat we uit noodzaak maar hebben gedaan.

De regen was inmiddels gestopt maar daar in de plaats van was een stevige koudewind gekomen, de thermometer op mijn gps gaf -1 graad aan. Hierdoor werden mij handen en voeten erg koud en begonnen pijn te doen. Opeens was daarbij een paar verlaten huizen een kerk zoals wij hier wel vaker op het platteland zien. Ik zag een waterkraan en wou kijken of ik mijn bidon kon bijvullen en Peter ging kijken of de kerk open was. En ja hoor dat was deze dus wij snel de kerk in om uit de kou te zijn. Achter in de kerk was een soort van kantine met kachel die aanstond en een koffiezet apparaat waar wij dankbaar gebruik van gemaakt hebben om een beetje op te warmen. Na een uurtje was er nog niemand gekomen en besloten wij omdat het zo koud was maar te overnachten in de kerk.

Dag 2

De volgende dag was het erg koud maar mooi helder en waren plassen van regen van de nacht daarvoor bevroren. Maar het was heerlijk fietsen en voor we het wisten waren we de pan handle uit en in een nieuwe staat: New Mexico. Het landschap ging van vlakke landbouw naar heuvels met cactussen en wat koeien en later met bergen waar de toppen vlak afgesleten zijn door erosie. Met een beetje fantasie zie je de indianen op de toppen. Na een mooie dag uiteindelijk water kunnen krijgen bij een huis waar niemand was maar wel een waakhond die hard blafte maar naar wat dog fluisteren wou die alleen maar geaaid worden. Toen wij weer vertrokken ging hij met ons mee net een paar meter voor ons blijven. Na 10 km hadden we de tent opgezet bij een oud stenen huis en de hond was er nog steeds. Eigenlijk best wel gezellig zo. Tot later op de middag een auto kwam om te vragen wie wij waren. Deze Amerikaan was iets minder enthousiast en mompelde iets van :denk niet dat mijn baas het leuk vind dat mensen op zijn land kamperen. Maar uiteindelijk mochten we wel blijven maar de hond werd meegenomen….

Dag 3

Na een goede nacht en een mooie zonsopgang maar wel met een vuurtje bij het ontbijt om op te warmen gingen we uitgeslapen weer op pad. We rijden door een schitterend mooi landschap, rood zand rode rotsen af en toe steken antilopen over en ook nog een mooi zonnetje kan het nog mooier? Helaas daar was de modder weer maar nu met los droog gras waardoor ook mijn banden uiteindelijk blokkeerde. Weer waren wij druk bezig met schoonmaken duwen en trekken tot we doodmoe na een paar km weer verder konden. En eindelijk waren we ineens in Colorado, met op de achtergrond bergen met witte toppen. Inmiddels waren we bijna door ons eten heen en besloten we om de verharde weg te nemen om richting de stad Trinidad te gaan. Omdat dit nog heel ver was gingen we door tot de zon onderging en tilden we de fietsen over het prikkeldraad om snel de tenten op te zetten.

Trinidad was nog 50 km en de dag daarna begonnen we in de regen aan wat voor ons de langste 50 km van de afgelopen 2 maanden was. We helemaal op en uiteindelijk een hotel gezocht voor drie dagen om op krachten te komen voor de echte bergen van Colorado.